Y Dydd

~Y LINDSAYS. <P — HANES DIRWESTOL. Gan M. T. H. PENOD VI. v'r> Y Ty Anrheithiedig. Ÿr 'oédd. Lind,.y House yn balas gwyn prydferth, yn amgy'cbynedig gan diroedd •toraf *c eang, gyda gwastadfaea esmwyth yn f dyfod i fyny hyd at ffrynt y ty; ac yr oedd ei safle uohel yn ei alluogi i gael trem ar olygfeydd ardderchog a rhamantus y wlad gymydogaethol. Y bore oedd i fod yn dyst o ddychweliad y-plant, gallfesid gweled boneddiges yn agos- baD at y ty, yn esgyn i fyny y grisiau i'r oyntedd oolofnog, ac yn myned i mewn ar. 4yd y fynedfa helaeth, wrth ben vr bon yr oedd yr ystafelloedd derbyniol. Y fonedd iges hon oedd Mrs. Cbarles Lindsay, gweddw brawd Mr. Lindsay Yr oedd yn mwynhau tnowce da oddiwrth y busnes, a thrigianai yn ymyl, dynes siaradus, ddymanol, yn ieoanc o byd, o synwyr cyffredin neillduol, a ehraffder tubwnt i ddychymyg. Yr oedd yn Iwydd Gaerlovw, ei lie genedigol, pan y cymerodd yr amgylchiad angeuol diweddar acnid oedd ond diwrnod neu ddan er pan y, dychwelodd adref. Yr oedd Mr. 'Lindsny wedi ei g^eled y dydd o'r blaen, f'i hymweliad presenol ydoedd i Sullivan m'r babi. Tra yr oedd yn y nursery yn ■iarad, sylwodd ar ei brawd.yn-ngbytraith yn dyfod o'r ffactri, ac aeth i lawr y grisiau i'w gyfarfod. 'Norman,' decbreusi, mor gynted ag y deetbant i'r ty, gan ruthro ar nnwaitb at ryw newydd oedd wedi ei glywed, 'Dywed Sullivan fod rhvw ladi yn dyfod yma, i fod vn lie Marian.' 'Nid yn lie Marian,' ataliai Mr. Lindsay, 'mewn ton boenos. 'Nis gall neb lenwi hwnw. Peidiwch a dweyd felly.' "Wel, yr ydych yn gwybod beth wyf yn feddwl, Norman. Yn anifodos ni fedr neb byth ei lenwi, mewn anrhyw ystyr o'r gair. Yr oedd yn wertb mwy na Uawer o honom sydd wedi ein gadael. Drnan, drean, o Marian!' Eisteddai. Mr. Lindsay yn ddystaw, ei Hrynebpryd yn bradychn dyfnder ei loes. Nid oedd yn ddyn hoff o arddangoa ei dcimlad, a cblsddodd ei drallod ynddo ei &M. 'Ond y mae rhyw nn yn dyfod i reoli y teolu ac i edrych ar 'ol y plant,' elai Mrs. Charles, Lindsay yn mlaen. 'Pwy ydyw1' 'Miss Paris, chwaer Mrs. Page. Mae wedicynyg aros yma am yehydig amser.' 'Am ydhydig atbser!' Mae byny yn golygn tyosor annherfynol mae yn debyg.' 'Ni soniwyd dros ba byd. Mrs. Page ysgrifenodd, a hi a'i cynygiodd. Medclyl- iais ei tod yn by nod garedig ac ystyriol ynddi, a cbydsyniais yn falch lawn.' 'Ond beth erioed a'ch cymhellodd i wneud hyny gyda'r fath frys?' parbaai Mrs. Charles, yn ei ffordd fryfciog. 'Cydsyniais yn benaf er mwyn y plant. Pwy sydd i edrycb drostynt bwyl Gall Sullivan gymeryd gofal Willie, ond ni ddylai Herbert a Marian gael eu gadael yn gwbl i gwmniaeth y gweinidogion 'Y plan goreu fuasai-Norman,' meddai, Bum i yri trol pethfiu yn (y naeddwl, cyn gwybodobooofam y cynllui. bwn o eiddo Miss Paris. Yr wyf yn meddwl y dylai Herbert gael ei roddiyn yr ysgo a chymer- af finau ofal o Marian.' 'Yr ydych yn bnr garedig, Ellen,' atebai yn synfyfyriol. 'Ond byddai y ty, ar ol cael ei atnddifado o'r ddau blentyn, yn fwy anrheitbiedig nag y mae. Pa wrthwyneb- iad ydych yn weled i Mias Paris aios yma— oblegid tybiaf fod genycb wrthwynebiadf 'Moment, Norman: atebwch gwestiwn neu ddau i mi yn gyntaf. Faint ydyw oed y Miss Paris yma?' 'Nis gwn i. Mae fcenyf ryw ddychymyg nad yw yn ienanc iawn. Gwelais hi unwaith yn nby Mr. Page; ond ni fedda ond adgof gwan am dani. Tybiaf ei bod yn byn na Mrs. Page, a'i bod yn byw gyda hi am y rbeswm nad on ganddi on cartret arall.' 'Dvn8; mae hynyna yn ddigon; yr ydych wedi fy ateb yn y modd mwyaf llawn,' dychwelai Mrs. Charles Lindsay yn danbaid. 'Cvmerwch ofal o honoch eich hun, Nor man., 'Cymeryd gofal o honoffy hnnl Mewn pa ftorddT 'Bydd yn demtasiwn ofnadwy i ddynes yn ei sefyllfa hi gael ei hun yn fisistres wirion- eddol y ty hwn. Hi a chwareua ei chardiau gyda'r gobaith a'r amcan o fod yn ail wraig i cbwi, Norman: cymerwch ofal na bydd iddi chwareu nes enill.' Pasiai cwmwl o anfoddlonrwydd dro9 wyneb (agored Mr. Lindsay. N'id oedd yn deall ei chwaer-yn-nghyfraitb, ac ystyriai y sylwadan bynyn annbeilwng o lioni. 'Norman/ ailddecbrenai, 'nis gallaf help a siarad wrtbych fy boll, feddwl, ond ty mhryder am lwyddiant eich plant a'cb daioni chwithau sydd yn peri hyny. 'Dallwch chwi ddlm deall y petbaa hyn, ond mi allafn; ac mi fentra unpeth yn awr fod amcan y ladi yma yn cynyg aros am dyocor yn Lindsay Hoose yn codi oddiar obaith gwan y gall Iwyddo i'w droi yn i arosol a sefydlog yma. Gwelaf befyd ddrwg arall-yr achosa wrtbryfel acymladd- an yn mysg y gweinidogion. Yr ydych yn edrycb yn syn, ond yr wyt yn dweyd wrth- ych nad oes genych chwi ddim proiiad yn y pethau yma, ac nad ydych yn eo deal).' 'Doedd Mr. Lindsay ddim yn deall o gwbl, ac yn sier nid oedd yn ei gredn. Gofyoodd i Mrs. Charles aros yno i giniaw. 'Gwnaf,' meddai, 'a gadawaf i Miss Paris gael gwybod, modd nad all ei gamgymeryd, mai fi ydyw MIl. Charles Lindsay, y berth- ynas agosaf i chwi a'r plant, ac yn ddigon cymhwys i reoli amgylcbiadan Lindsay House, lIe bydd hyny yn eisiau, heb ei help hi.' Datododd Mrs. Charles linynau ei bonet gydag iddi orpben siarad, a rhedodd i fyny'r grisiau. Yr oedd yn arferol a bod yn bur feistrolgar, ond yr oedd yn ddynes dda drwyadl o • alon. Agorodd Sullivan ei ehwvo wrthi ar unwaith. ''Rwy'n gobeithio nad yw'r ddynes I newydd yma yn myn'd i gvmeryd gormod erni ei hun, ma'am, achos mae yn beth nad alla' i dditu rhoi fyny iddo. Mi wnawn i unpelh i un o'r Lindsays, ac i'm ben feistrew, yr hon oedd nn o fil, ond mae rhywbeth diarth fel hyn yn beth gwahanol. Dywed meietr ein bod ni i gymeryd ein rheoii ganddi hi.' 'Ma' dechreu,' meddyliai Mrs. Charles; ond nid oedd yn dewis dweyd hyny, oblegid yr oedd yn bur ianwl yn nghyich cadw y gweinidogion yn eu Ueoedd priodoL 'Mae MifS Paris yn befthynas i Mrs. Lindsay, druan, a dylai pob parch gael t-i ddangos iddi, Sullivan,' meildai yn awdurdodol. 'J ane, 'rwy'n gobeithio eich bod obwitbau yn fy ngblywed. Digon tebyg y cytunwoh yo cttbaf a hi am yr amser y mae i a,ros.' Ni wnaeth Sullivan yr un atebiad. Aeth i ymofyn y babi, yr hwn oedd wedi cael ei roddi i orwedd i gysgu fel arierol ar ganol dydd, a dygodd ef i mewn. Yr oedd llewys ei ffrog wen frodiedig wedi eu rhwymo 4 rbuan do, » gwisgai wregys llydan o'r un lliw. 'Fy mhlentyn bychan difam!' murmurai Mrs. Cbarles, gan gymeryd y plentyn a'i wasgn at ei myowes, 'bnasai yn dda genyf pe rhoisai eich tad chwi i mi, fy mab-bedydd bychan,' meddai, gan orchuddio ei wyneb tlws, mor ddeni;¡dol¡zyda'i wrid rhcsynog a chosHnaa. Daeth y dagrau mawr yn bistyll i'w lIygaid-oblegid yr oedd bod heb blant y brofedigaeth fwyaf yn mywyd Mrs. Charles Lindsay. 'Snllivan/ gwaeddai yn sydyn, Irgut y darfu i'r camgymeriad arswydus hwnw ddigwydd? Sut y bu i chwi gael eich twyllo yn y physig? 'Ma'm,' meddai y nurse, gan droi yn ol mewn math o wallgofrwydd, 'mi af i lawr ar fy ngliniau i erfyn arnoch beidio a gofyn i mil Yr wyf wedi bod bron yn wallgof byth er byoy, wrth feddwl am dano; ac os rbaid i mi siarad am dano, gyr fi yn hollol felly. 0 na buaswn farw cyn iddo ddigwydd!' Eikieddodd i lawr ar y gadair siglo, tafl- odd ei harffedog dros ei pben, ac ymdorodd allan yn storm o wylofain ac oernadaa. Cerddodd Mrs. Charles o gwmp"s gyda'r plentyn, a bu mor gall ac ymetal rhag gwneud cyfeiriad pellacb at yr amgylcbiad. Tra yr oedd hyn yn myned yn mlaen, gwel- wyd y trafaelwvr yn dynesu. Yr oedd yn ddiwrnod clir a rhewllyd, ac yr oeddynt yn dytod i fyny oddiwrth yr 'Arth' ar eu traed, lie yr oedd y cdrbyd wedi aiou. Yr oedd y ddau bledtyn, yn en gwisg ddo bruddaidd, yn cael eu canlyn gan ddwy o foneddigesau, un o ba rai oedd mewn galarwisg dwfn, y llall ychydig yn ysgafnacb. 'Holo, mae yma ddwy o bonyn' Dbwf meddai Sullivan yn ddiseremoni, yr bon oedd wedi gwnead ei ffordd at y ffenestr. 'Mae Miss Paris wedi rhoddi am dani bar o ddu dwfn i gael bod fel y gweddill o'r teulu, gan ei bod i aros yma,' penderfynai Mw. Charley 'a rhaid mai Mrs. Page ydyw y llall.' Llygadai Miss Paris yn bur feirniadol tra yr oedd yn siarad. Gwnaeth Sullivan yr an modd. Boneddiges deneu, fer, a sur yr olwg ami, gyda Ifygllid goleu, difywyd, trwyn Ilym, bacbog, fel trwyn eryr, ys dywedai Sullivan wrth Jane wed'yn, a gwallt Uwyd- felyn; yr oedd Miss Paris yn an o'r rbai hyny nad yw gwisg ddu, dywyll, byth yn gwnend iddynt edrych yn well. 'Mae'n wyneb digon anfoddton, os gwelaia i on erioed,' gwaeddai Sullivan; 'mor groes- ed a dau brie. Pe b'ai hi'n gwybod fbd rhywun yn sylwi arni, 'rwy'n siwr y buasai yn ceisio ei lyfnu.' 'Pymtheg ar hugain, 08 ydyw'n ddiwrnod, Be yn un groes yn y fargen,' ydoedd sylw meddyliol Mrs. Cbarles Lindsay. 'Oni fydd hi yu ceisio bachu am Norman?' Aed a'r ymwelwyr i mewn i'r drawing- room, ystatell eang yn agar ar y gwaBtadfaes o flaen y ty. Yr oedd wedi ei gwneud i fyny o ddodrefn mahogani ardderchog, gyda drychau, addnrniartau, a rbyw gymaint o ar- luniau celfyddydol Daeth Mrs. Charles Lindsay i mewn, a chroeoawodd y ddwy ladi yn foesgar, fel pe mai hi ydoedd meistres y ty. 'A pbwy y mae genym yr aurbydedd o iiiaradt gofynai Mrs. Page. 1-1 'Madam, 4 chwaei-yn-ng»ytraitb ^r' Lindsay, modryb y plant auwyl hyn. My ydyw Mras Charles Lindsay. Dyma, 811 a