Papurau Newydd Cymru
Chwiliwch 15 miliwn o erthyglau papurau newydd Cymru
3 erthygl ar y dudalen hon
Cuddio Rhestr Erthyglau
3 erthygl ar y dudalen hon
Y Parch. H. Barrow Williams,…
Newyddion
Dyfynnu
Rhannu
Y Parch. H. Barrow Williams, Llandudno (Yn y Saesneg). Mr. Chairman, PerSiOnaLly, I am rather sorry that I have to descend to the inferior language, the Enigldsih; it is more, bel'ieve me, of necessity than of choice. The versies chosen by the Committee, I think, are slingularly apt and timely. The 94th Psalm ds a remarkable psalm, mosit remarkable. Read it carefully when you go home, and you will feel, as. I feel', that if it bad been written for the last 12 months, even inspiration could not have written a fitter word ,of encouragement. And the verse before the verse chosen, by the Committee is a very beautiful one "When I said, my foot slippeth, thy mercy, 0 Lord, held me up." Is. not that beautiful?—("It is,"). Have you not felt your foot shipping? I have-I have- I have nearly fallen more than once; but "when I said my foot slippeth thy mercy held me up." "In the multitude of my thoughts within me, thy com- .f:orts"-I think there, sir, the English is, better than the Welsh; I want you to realize this nine times. out of ten the Welsh is incomparably the better, and that your children wiill lose immensely when they give up the Welsh. But just here I think the English is, better; "thy comf,orts-thy comforts;" just as, the troubles are varied, so are the comforts. And you will find that those who make the Bible their book find ample consolation and patience in it. You remember what ChaTles, Dickens, said when he sent his son, to Australia: "My boy, I have put a copy of the iBiible in your box, and I put one in your brother's box when he went away; read it every day of your life there is no book like it, and never will be. Sir Walter Scott when he lay dying said to his son-iin-law, Lockhart, "Biring me the book." "What book, Sir?" "There is, but one book, the book of iGiod." I beg of you, young people, make the Bible your friend; read it oftener. Some of us find in- creasii.nig comforts in it; we read it through three, or four, or five times a year. Pardon a persorial refer- ience. I am reading the New Testament for the tenth time this year, and without it we have no com- forts; indeed. Look at Lord Byron, the young noble- man when only 36 years of age, and dying, he said, "My days are in the yellow leaf, The flowers and fruits are gone The worm and cankering grief Are mine alone." What a terrible confession, to make !Look at an- other man, a young doctor with a very bright career before him, rising rapidly in his honourable profess- ion., bidding fair to be a world-wide renowned doctor but he is suddenly struck with blindness, hopeless, irremediable. All his plans shattered; all his aspir- ations blighted. And a friend said to him, "Well, docfor, what will you do now?" And I want you to remember his. reply, "My heavenly Father has. given me the talent of. blindness,, and I am just considering what to-do with, it." Who was that doctor? Dr. Moon, who first devised a system of reading for the blind. One man makes his talent a blessing, the other a curse. "A man said, "Reading Byron is like tabing asisafoetida, it stinks." So I felt, but I had not the courage to say so. The storm of winter comes, and leaves the face of the earth worse than it was, before everything lookSi worse, everything looks- miserable; the storm has, done great injury. Not so the storm of summer. I was at Eglwysbach a fortnight last Saturday night, and we had a terrible storm—thunder and lightning, and a deluge of rain; but the valley was exquisitely beautiful the following morning I worshipped God when I saw it; God gave me eyes to see it and I took off my_shoes, for it was holy ground. "Earth crammed with heaven, and every common bush afire with God." Our life is like the dial of a clock, and the hands of God are the ihlands that move along it; the smallest hand is the hand of discipline the larger hand is the hand of mercy the hand of discipline moves slowly, and God strikes it every hour, but the hand of mercy moves very quidy and goes round twelve times for every one that the hand of discipline goes; and the two hands, are pivoted on infinite, love. "There is a Providence that shapes our ends, rough-hew them as we will." There is a little verse that appeals to me more and. more "My times are in thy hand." If my Father gave me my choice, and said to me, "'How would you like to die ? Would you like to die sud- denly, as Mr. E-iddon Jones, did, or would you like to die slowly, as MoL Wheldon. did?" God knows I would not ans,wer-("No")-no, I would not; I would say, "Father I will not choose thou knowest; thou art acquainted with my feeble frame; thou canst conceive my highest and lowest pulse of noble- ness and shame." Let us honour God by trusting him implicitly, unreservedly. The chairman referred to those who had been, sorely stricken; may the God of consolation comfort them, for no one else can.. Shall I, before I sit down, recite a beautiful piece of poetry which I nead, over 40 years ago, at the -hospitable home of lIIrs. Williams', Bodlondeb ? "WHO GIVETH SONGS IN THE NIGHT." Is the midnight closing round you? Are the shadows dark and long? Ask Him to come close beside you; And He'll give you a new sweet song. He'll give it, and sing it with you: And when your weakness lets it down., 'He'll take' up the broken cadence, And blend it with His own. So the darkness and the singing Shall be strangely mingled still, Till you see eternal daylight Shining upon Zion's hill. And many a rapturous minstrel Among those sons of light, Shall say of his sweetest music— "I learnt it in the night." And many a rolling anthem That fills the Father's home, Sobbed out its. first rehearsal In the shade of a darkened room! Lord Jesus! thou are honoured Where the vaulted heavens ring With ten thousand Hallelujahs That saints and anigels sing. And surely Thou are honoured Where the night winds sadly moan And the songs are sung in darkness, That Thou givest to thine Own !-("Amen"). Mrs. Pennefather. C'aniwyd yr emyn, "Argiwydd arwain trwy'r ahial. wch, Fi, bererin, gwael ei wedd," &c., ar y d6n "Bryn Califaria," ac yna siaradwyd gan y
Parch. Joseph. Jenkins, Llandovery.
Newyddion
Dyfynnu
Rhannu
Parch. Joseph. Jenkins, Llandovery. (Cyhuddiad a ddygir yn erbyn rhai sdaradwyr ydyw eu bod yn "talking to the gallery," ond tuedd Mr. Jenkinsi yn hytrach ydyw "talking to the platform." Treuldodd gymaint o'r amser a'i wyneb at y rhai oedd ar y llwyfan, fel yr oedd rhannau mawr o'i sylwad ,au yn anhyglyw, hyd yn oed i wyr y wasg, y rhai nad oeddynt nepell oddiwrtbo. Pa synwyr a wnaed o'r syliwadau gan. doraeth y cyn-ulli,ad. .mawr, yn en- wedig ymhen, draw y neuadd eang, nid hawdd yw dychmygu. Yn diilyn ceir siylwadau a glywyd). Ni chymeraf nemor ddim o'ch amser. Y mae ad-- nod yr Apostol yniglyn a dwyn beicbiau. Fe dybir v fod dyn ysbrydol yn ddioddefiydd mawr, yn. ddyn yn ) dwyn beichiau. 'Does, dim modd i'r dyn ysbrydol < osigoi beicbiau. Y mae efe wedi cael y weledigaeth nefol; y mae wedi gweled DUNA ac yn ILewyrch Duw y bydd yn edrych ar fywyd 'ac ar amgylchiadau byw- yd'—gioruchwyliaethau y byd.. Iddo ef, diyna'r 'set- ting'—popeth yn ei. berthynias a Duw. Nid yw pob gweledigaeth o Dduw. Bum dro yn ol yn yr hen. ar- dal lle. y cefais fy magu, ac yn. sefyll ar y clogwyn talaf yn y fro, ac yn, gwellledei phedwar chwarter hi-y tai i gyd; ac 0, y cyfnewidiad mawr! Nid wyf fi yn hen anghyffredinl; yr aelwydydd wedi eu >- •
Parch. Thomas Williams, Caergybi.
Newyddion
Dyfynnu
Rhannu
am danynt—(chwwthin)—y mae'n well gennyf ddi- ddanwch y Bteibl. Yr oeddwn wedi nieddwl avn dri phe,th-i-i,id bcre yma cofiwteh—(cbwiertbin). Yr -oedd Mr. Williams yn dweyd fod adnod, gyntaf y testyn, err saltoi, yn br-ofiad o. ddiddanwch, a'r adnod arall yn cynyrchu amynedd ac yr oedd yn dda gen- nyf ei glywed yn son am y dal ati hi yma. i. Y maJih Ysig~rythyr yn cynyrchu amynedd a diddanwch, yn un peth, trwy ddatguddio fod. Duw yn bod. 2. Trwy ddatguddio fod y Duw hwnnw yn Dad. 3. Trwy ddatguddio fod y Duw sydd yn. bad yn llyw- odraethu. Y mae rhai ohonioeb y-n hoffi geiiriau mawr:—iBodiolaeth Duw, Tadolaeth Duw, a Llyw- odraeth Duw. Y mae'r Beibl yn dysigu'r pethau yna i ni. Y mae Duw yn bod mae'n dda gennym fedd- wl hynny-Duw yn bod. "Rbadd i'r neb sydd yn dtyfod at Dduw gredu ei fod." Y mae Duw yn bod. Nlid yw y Beibl yn profi fod Duw yn bod. Y mae'r 'Cyffes Ffydd" yn dechreu, fel y gwyddoch, gyda'r "Bod o Dduw." Dweyd ei. fod yn bod y mae'r Beibl.; a gwir-iomuedd i'w gredu,:i raddau mawr, ydyw'r gwir- ionedd "Y mae Duw yn bod." Aoes diafoll yn bod? Wtel oes; 'does dim eisiieu myn'd o'r ddimas fawr yma i gael profion 0 hynny. Y mae'ru dda gennyf, gyfeillion, fod, diafol yn bod wn i ddim sut yr ydych chwi yn teimio—(chwerthin)—y mae'n dda gennyf fi fod diafol yn bod. Biyddaf yn gwjeled gweilthredoedd yn cael eu cyflawni mewn, tref fechan fel, Caergybi acw sydd yn peri fod yn dda, gennyf gredu mai nid dyn a feddyliodd am danynt; eu bod yn gynnyrch ineddwl anfeiidrol, ond anifeidrol ddrwg. Y mae y diafol yn bod., ond y mae Duw yn bod, ac y mae llawer ohonoch yn, cofio sylw Dr. Edwards, syllW gwerth y byd: "Credwch fod diafol yn bad;, fy mbobl i, ac fe fydd yn dda gennych grediu fod Duw •' yn bod." Y mae rhyw ddyn mawr wedi dweyd, ac wedi ei ddwieyd yn Saesneg hefyd--yr ydym ni yn credu ei fod yn well pan yn cael i ddweyd yn Saesi- neg—(chwerthin)—"Y mae Duw yn y nefoedd; y mae popeth yn dda ar y ddaear." Dywediad ardderchog, ond y mae yn myn'd i'r cysgod yn ymYil rhyw air sydd yn y Salmau yma: "Tlad yr amddifaid a Barn- WI y gweddwon yw Duw, yn. ei bireswiylfa sanctaidd." Credwn ei fod yn bod, gyfeilllion, ac fe fydd hynny yn ddiddanwch i ni. 2. Y mae'r Ysigrythyrau yma, hefyd, yn datgudddo fod Duw yn Dad i ni; a gwir- ionedd ardderchog iawn ydyw y gwirionedd yma. Rhagluniaeth Duw, dyna wirionledd mawr yr Hen Destament. Tadoliae th Duw ydyw un o w rioneddau mawr y Tiesttament Newydd—Duw yn Dad. Fe gry- bwylllwyd hyn eisoes. A Thad ydyw Duw. Y mae yn Greawdwr, y miae yn Gynhaliwr, ond y mae yn Dad—("Ddolch"). Yr wyf yn cofio Edward Mlat- thsws yn pregethu yn! y wlad acw ar yr adinod honno yn y Salman, 'Fel y tosturiia tad wrth el. biant, felly y tosturia YiI" Arglw-ydd wrth y rhai a'i hofnant ef." "Y mae Duv/ meddai, "yn gymaint o Diad ag ydyw ■o Dduw; nid ydyw yn gymaint o Greawdwr ag ydyw o Dduw; nid yw yn gymnainit o Gynihaliwir ag ydyw o Dduw, ond y mae yn gymaint o Dad ag ydyw o Dduw." A wyddoch chwi, dyma wiirionedd yr oedd Iesu Grist ei hun yn tynnu cysur ohono. "Ein Tad," meddai, "Fy Nibad; eich Tad chwithau hefyd." Fel pe buasai yn dweyd, "Gan gofio, eich Tad chwithau hefyd." Y mae yn son am "weied y Tad" ac "adnabod y Tiad" a "gogoneddu y Tad." 'Myfi a'r Tad un ydym." Ac yn ei gyfyngder inwy- af yr oedd Iesu Grisit yn cael; cysur yn y gwirionedd hwn: "O Dad, maddeu iddynt." "I'th ddwylawdi, 0 Dad, y gorchymyinaf fy ysbryd." A wyddoch chwi, os oedd Iesu Grist yn cael cysur yn y gwirdon- edd yma fe ddyleoh chwi a miomau gael cysur ynddo. Y mae y Duw sydd yn bod, yn Dduw sydd yn Dad. Wyddoch chwi beth yw un o emynau goreu—y goreu un yn ol un o ysgrifenwyr goreu CymrU-fe ysgrif- eninodd lawer i brofi mai efe oedd yr emyn goreu— Gyrrwch fi i eithaf t'w'llwch, Hwnit i derfyn oil sy'n bod, I ryw wagle dudew, an.ial, Na bu creadur ynddo erioed;" Beth sydd yn bod.? meddech chwi; 0, Duw, y Tad, yno- "Hapus, hapus, wp Fyddaf yno gyda a Tbi." Wyddoch chwi, fuasrwn i ddim yn ein mentro hi gyda Duw oni b'ai ei fod yn' Diad-, i mi;,Tad yn y gwagle Tad yn. y tywyllwch. Yr wyf wedi cael fy enaid yn jgaiael yn Haw fy Nhad mewn Jilawer o anhawsiter- au Tad ydyw Duw. Y mae yn Fam hefyd. Yr oedd arnaf ofn bron i'r brodyr yma ddweyd yr adnod yr oedd arnaf eisiieu ei dweyd fy hun—(chwerthin)-—y mae yna adnod ardderchog yn Esaiah, "Fel un yr ihwn y diddana ti fam ef, felly y diddanaf fi chwi. Fe fum i yn darllen rhyw lyfr, un. bychian-(chweir-th- in)—" The Motherhood of God. Nid ydym mi yng Nghymru yn son llawer am famolaeth Duw. Fe fum i yn arosi dro yn ol yn nhy gwednddog ieuanc yr oedd darn tlws o. greadligaeth ar yr aelwiydr—pltentyn, bach y gwe,iniidiog; yr oedd yn ddarn tlwisi, ond yr oedd yn ddam aflonydd; miae'r tad yn ei gymryd i'w freich- iau, ond yr oedd yn anfedrus, ac yr oedd yn dda gan- ddo we lied y fam yn, dod, ac yr oedd yn dda gennyf nnnau befyd— (chwerthin)—; y mae'r fam yn cymryd y bychan, "a bu tawelwch mawr"-(chwerthin)- 'daes neb fel y fiam am ddiddanu. A gawn nti fynd. at Dduw? A gawn ni fynd at ein Tad? Wyddoch chwi, y ma.e Udnynau tyneraf mam yng nghialon e'n Duw ni. Y mae yn bod y mae yn Dad. 3. Y mae y Duw sydd yn Dad yn ilywodraetha amom. Fe fuasai yn hawdd dweyd lllawer air hyn. Y mae yna ddau air ardderchog yn y Salmau "Yr Arghvydd siyddyu teyrnasu, cryned y bobloedd." "Yr Arglllwydd sydd yn teyrnasu, gorfoledded y ddaear." Ffynhon- nau Lliywodraeth Duw yn ffynhonnau llawn ffynhon- nau Duw yn ffyiihonaiau llawenydd. A wyddoch chwi, fe ddarfu i mi orfoleddu y bore yma am fod ein Tad ni wrth y llyw. "Tu cefn i ten Rhagluniaeth ddoeth Mae'n cuddio" Cuddio y mae Efe, ond y mae Efe yno—yn y rhyfel yma-- "Tu cefn i len Rhagluniaeth ddoeth Mae'n cuddio wyneb Tad." Ein Tad ni ydyw wedi'r cwbl, yn Hywodraethu ar bawb ac ar bopeth, ac i'r amcanion gogoneddusaf; y mae Duw am e,ich gwella chwi a minnau. A wyddoch .chwi, y mae ei boibl ef—a'i bobl ef ydym 0'1'1 y bore yma--y mae ei bohl i fanteisdo yn fawr ar yr boll belbulon. i gvd. Y tro dilwedd-af y clywais i Dr. Owen Thomas yn pregethu, yr oedd yn pregethu ar werth profedigaethau. A dyna un sylw a wnaeth y plentyn bach yn cael 'bath,' ac yn gwaeddi, ac yn sitryglo, ond y fam. yn dial ati hi. 'Gwaedda di faint a fynnost ti," meddai hi, "yn Ian y mynniaf dy gael di—('le')—yn Ian. y mynnaf dy gael di." 0, y mae Duw am ein gwella ni trwy'r helynt yma, gyfeillion; y mae am ein cael yn Ian trwy'r cwbl i gyd. Eiin Tad ni ydyw efe a'n Duw. Wyddoch chwi, nid oeddwn wedi meddwl- dweyd cymaint a hyn- (chwerthin)—ond rhaid i mi gael dweyd un peth ar- all yr ydym yn mynd yrnlaen dim ond i ni geisiio Duw fe gawn y diddan wch yn ei gyfiawnder. Y mae rhad ohonoch y bore yma, yn biraethu am y peth hwin,. Beth ydyw uffern? Dioddefaint heb ddim diddanwch. Beth ydyw'r nefoedd p Diddanwch heb ddim dioddiefaint. "Digonolrwydd Hawenydd sydd ger dy from, ac ar dy ddeheulaw y mae digrifwch yn dragywydd." "Diddanwch tragwyddol," meddai'r Apostol Paul—"diddanwch tragwyddol." 0, y mae'n dda gennyf feddwl am ryw eiriau sydd yn Es- aiah, "goddiweddant lawenydd;" a methuei ddal yr ydym yn y byd: hwn methu ei oddiiweddyd ond "goddiweddant lawenydd a hyfrydwch, a chystudd a gal:ar a ffy ymaith," ac fel yr Aáffrtiaid: gynt ni wel- wch byth mo honynt mwy. "Gawn esgyn o'r dyrus anialwch"— Rhaid i mi gael dweyd hyn, amser neu beidio-- (chwerthin)— "Cawn esigyn o'r dyrus anialwch, I'r b-enaidd Baradwys i fyw." Fe aethom-nd o Baradwys i'r anialwch, ond wyddoch chwi y mae pethau yn mynd i gaerl eu 'r,-versio;' yr ydym i fynd o'r anialwch i Baradwys'. "Ein henaid lluddeddg gaiff orffwys Yn daw el ar fynlwesl ein Duw;" Mynwes Abraham? Nage, mynwesi Duw. "Diangfa dragwyddol geir yno"- Glywch chwi yr Aifftiaid yn mynd ? "Diangfa dragwyddol gcir yno Ar bechod, cystuddiau a phoen, A gwledda"— Fe fuasai diangfa yn o dda, hefyd, heb ddim ond diangfa, ond "Diangfa dragwyddol geir. yno Ar hechod, cystuddiau a phoen, A gwl.e dda i oesoedd diderfyn Ar gari ad anhraetbol yr Oen." Y mae diddanwch tragwyddol yn arosl y rhaii sydd yn "dal ati hi." Maddeuwd1 am i mi fynd a'r amser, Mr. Cadeirydd, am y tro; y mae'n fiater anhawdd iawtn, rhoddi'r goreu iddo. Rhodded Duw i ni brof- iad o'r diddanwch sydd yn y datguddiiad dwyfol, er mwyn ei enw. Amenr—("Amen").