Y Tyst

Y DIWEDDAR BARCH T. TREVOR DAVIES, ERWOOD. PBUDDAIDD iawn i'n teimlac1 yw gweled gweinidog ieuanc galluog ac ncbeIgeisiol yn cael ei dori i lawr, ond ni feiddiwn amheu doetbineb trefniantau Perchenog y Winllan. Y mae Mr DAVIES wedi gadael y maes pan nad oedd ond bron wedi gosod ei gryman i fewn, ond wedi ei adael a gair da rhyfeddol iddo gan bawb. Y mae cryn berarogl yn nglyn a'i enw a'i hanes, er iddo farw yn 33 n oed. Yn Nhreforris, lley magwyd ef, medd- ylid yn uchel ohono, ac o'i gymhwysderau amlwg i'r Weinidogaeth. Yn y coleg eniil- odd iddo ei hunan air da. Gweithiodd yn galed a diwyd, a liwyddodd i sefyll yn uchel yn mysg ei gyd-efrydwyr. Un flwyddyn safai yr uchaf, yn agos yr oil, os nad y cwbl oil. Clod mawr i unrhyw wr ieuanc yw gwneyd hyny, pan y mae mewn cystadleuaeth a dynion ieuainc ereill galluog ac afchrylithgar. Ni chafodd ond tymhor byr iawn yn y Weinidogaeth, dim ond pedair blynedd. Gweinidogaethai i Eglwysi Oerygcadarn, Beilihalog, a'r Gwenddwr, a thra y daliodd ei iechyd, llanwai ei gylch yn ardderchog. Yr oedd yn Hawn gwaith, a chanddo syniad uchel am y Weinidogaeth a'i gwaitti. Enill, i barch yn ei gylch, ac yn y sir, a phe cawsai fyw ychydig, buasai wedi dyfod yn un o'r gweinidogion mwyaf gwerthfawr ynddi. Par- hai hefyd yn llawn syched am wybodaeth, a threthodd ei natur yn drwm—o bosibl yn rhy drwm-er eyrhaedd ei amcanion. Yn sicr y mae yn rhydd i ni edrych ar ei fywyd, nidyn ngoleu yr hyn a gyflawnodd yn unig, ond hefyd yn ngoleu yr hyn a- gyflawnasai, pe yr estynasid ei oes. Yr oedd bwriadau lawer yn ei galon ieuanc, a digon o ddyfalbarhad a gwroldeb i'w troi yn gyflawn- iadau, pe rhoisid blynyddoedd iddo. Uredwn ninau fod ein Duw yn cymeryd yr oil i'r cyf- rif, ac na ddianga yr un b.vriad da oedd ynddo, na chynllun da oedd ganddo, heb ei gyflawn wobr. Safai ei gyfeillion ieuainc, a'r eglwysi wrth ei fedd, gan ofyn, 'I ba beth y bu y golled hon,' ond gwelai y Nef yn eglur ddigon, na bu colled o'i fywyd byr ef, ond tnai enill tragyw ddol fu iddo ef, ac i ereill hefyd.

GENI, PRIODI, A MARW. PRIODASAU. ^ERRY-STIIUTTON.-Awst 15fed, yn ughapel y Taber- liacl, Penybont-ar-Ogwy, Mr Albert Berry, Tondu, a Miss M. S. Struttou, o'r un lie. Hir oes a llwydd- iant iddynt. ^VANS-WILLIAMS.—Awst 2lain, yn nghapel Ponydref, Bangor, gan y Parch 0. R. Owen, Liverpool, Mr Salmon ftvans, Bron Pare, Aruudel Avenue, Liver- pool, 3, Miss Anne Williams, Abersoch. JONES-JONES,—Awst 24.in, yn nghapel Maesyrhaf, Octsfcellnedd, trwy drwyddei, gan y Parch J. W. Morris, Glyn-uedd, Mr William Frank Jones, prif- ysgrifenydd yn ugorsaf rheil ffordtl y Great Western, Glyn-nedd, a Miss Catherine Jones, Llwyncelyn House, Glyn-ueckl. Llwyddiant Jawer. ^ORGANS-THOMAS.—Awst 22ain, yn nghapel y Taber- nacl, Penybont-ar-Ogwy, gan y Parch K Davies, Abercynffig, Mr H. T. Morgans, hoddgeidwad Maos- teg, a Miss M. Thomas, Broad View, Abercynffig. Dymunir ei llwyddiant yn fawr,

DYNESIAD AMSER FFRWYTHAU.' A. plum neshaodd amser ffrwythau Efe a an- fonodd Ei wieision at y llafurwyr, i dderbyn. ei ffrwyth hi—MATTHEW xxi. 34. Y Genedl drwy annufndd-dod yn tafla ei hunan yn ol oedd y syniad a wesgid gan y Gwaredwr yn y oysylltiadau hyn, Yn y Deml yn Jerusalem yr oedd Efe, yn agos i derfyn Ei fywyd, a'r archoff- eiriaid a'r henuriaid yn Ei boeni, gaa gcisio Ei rwydo A chwestiynau dyrus ac anhawdd. Wedi en hateb, pendodynodd wasgu arnynt eu cyfrifoldeb mawr o'i wrthod Ef, a gwnaeth hyny drwy gym- orth y syniad a grybwyllasom—sef fod y GeneJl, drwy annufadd-dod, yn taflu ei hunan yn ol. Gwasgodd hyny drwy gymhorth dwy ddameg. Yn y naill ddameg soniai am dad a chanddo ddau fab. Gofynai i'r ddau fyned i'r winllan, i weitlro. Nacaodd y blaenaf pan geisiai y tad, ond ar ol hyny edifarhaodd, ac aeth. Addawodd yr olaf ar im- waith, ond ystyfnigodd drachefn, ac nid aeth. Ymddygiad yr olaf oedd eiddo y Genedl yn mher- sonau ei harweiawyr. Annufudd-dod ar ol addewid o bethau gwell. Yn y ddameg arall soni i am berson yn myned oddicartref, gan adael ei winllan dan ofal llafurwyr. Yn yr adeg briodol—dim diwrnodyn rhy gynar, na diwrnod yn rhy ddiweddar—mae vn anfon gweis- ion i geisio iJrwyth oddiwrth y winllan. Vn lie rhoi iddynt o ffrwyth y winllan i'w ddwyn iddo, maent hwythau yn curo'r gweision, a'r un fath gydag ail set ohonynt. Yn ddiweddaf, enfyn yntau ei Fab ar yr un neges. gan obeithio y parchid hwnw lie yr oedd y gweisiou wedi eu camdrin. C\tunasant hwythau i'w ladd, gan olygu y gallent wed'yn gym- eryd meddiant o'r winllan. Yn gosb arnynt am eu hymddygiad, try y perchenog hwynt allan o'r win- HaD, a gesyd hi dan ofal llafurwyr ereill. Arwein- wyr y Genedl oedd y llafurwyr, ac yu niwedd y ddameg, rhagfyuega y Gwaredwr y.r hyn a ddyg- wyd'fai iddynt, am Ei osod Ef i farwolaeth. Yn yr olaf o'r ddwy ddameg, fel y gwdlir, y dygwydda ein tostyn, a gallwn ei gymhwyso at am- gylchiadau bywyd dyn ar y ddaear, heb wneyd unrhyw gam ag ef. Yr ydym i gyd wedi eiu bwriadu i fod yn llafurwyr ya y bywyd yma, a dysgwylia ein Oreawdvyr n'n O^nnliwr Mnwr /Trvv^tLt oclrli wrttiyiXJ, Y mae wedi gosod rhywbeth dan law' pob un ohonom, a dysgwylia ad-chli ,d. I. FOD Duw YN HYSBYS 0 CDYNESIAD AmsER FFBWYTHAU YN HANES POB UN O'I GBEADUBIAID.— A phan neshaodd amser|ffrwythau, Efe a ddanfon- odd weision at y llafurwyr.' Dim diwrnod yn ihy gynar, nac yn rhy ddiweddar. Nis gellir dwyn cyhuddiad o anhegweh yn ei erbyn Ef. Mae Ei ddysgwyliadau yn gyfreithlon a chymediol bob un. Pa adegau yn eia hanej a ystyria Efe ya 'am:>,)r ffrwythaa ? Gallwn nodi amryw. 1. Pan fyddo'1' ieuanc yn dyfod i oedran i wneyd dewisiadau drosto ei hun.—Nid yw yn dyfod i feddu y gallu hwnw ar unwaith. Pan ddaw o'r deuddeg i'r pymtheg oed y bydd fynychaf yn dangos ei fod wedi d'od i feddiant ohono. Dengys tua'r adeg hono oi fod yn gallu gwahaniaethu rhwng da a drwg, yn deehreu gwybod pa beth sydd yn unol ag ewyllys Daw, a pha beth sydd heb fod. Dyoa ddyuesiad amser ffrwythau,' a diw Duw ato yn yr adeg yma drwy weinidogaeth y Gur, neu ryw gy.'rwng arall i geisio ffrwytb. Gofali ni ddaw yn rhy gynar, ond y mae o bwys i'r ieuanc gofi) hefyd na bydd yn rhy ddiweddtr yehwaith yn d'oi i geisio yr bya y mae ganddo bawl glir i ldo. 2. Pan mae cyneddfau y meddwl yn gorphen myned trwy gwrs o wrteithiad. B wo io-I o bosi b I iadau ydyw dyn,' meddai un. Ithaid iddo gail gwrteithiad i dynu allan yr hyn sjdl ynddo. Gwaith a berfehyna yn arbenig i fjreu oes yw hwaw, a rbyfedd a wueir o liono yn mhob modd yn ei Q dyddiau oi. P,Cn fycl io'r prooeJss weJi gor- phen, h't cynhedifau weii eu dadblygu a'a gwr- te tbi ), dywed Duw, 'Dyma amser ffrwythau wedi dyfod yn hanes y dyn ieuanc yrna, neu y ddyces ieuanc bOQ,' a daw atynt i geis'o Ei eiddo E Hun. 3. Pan fyddo yn ei ragluniaeth wedi tafht cyfleus- derau neillduol yn ffordd dyn. Gwna hyny yn fynych. Rhydd y fath fendith ar laFur dyn fel y daw y gwan yn gryf, yr anwybodus yn wybodus, y tiawd yii ,yf jeth-),c-. A golyga i'r aufla newydd foi yn gyfleusdra nrwydJ i wnsyd daioni. Pan fydd hyny we Ii dygwydd yn hanes un, bydd Duw yn dyweyd u web ei ben—'dyma amser ffrwythau wedi d'od yn hanes hwn. Yr wyf yn dys^wyl cael ganddo yn awr pan y mae wedi cael cymaint genyf fi,' a gyr ato i ge'sio Ei eido Ei Hun. 4. Pan fydd yr Ysbryd alan wedi plana anian newydd mewn dyn, Hau y mae Duw pan y mae yn plana anian newydd mewn dyn, a dysgwylia ffrwyth mawr yn ol Ilaw, A dyma y ffrwyth uchaf i gyd a ddysgwylia yn y byd hwn ff rwythau yr Ysbryd.' Pan fyddo dyn wedi derbyn yr bad hwn ac ya cael gweinidogaeth y gair, cyfleusdra cymun- deb a Daw, &c i'w feithriD, dywed Duw am darso Dyma amser ffrwythau yn sicr wedi dyfod yn hanes hwu. Dylai f d crop i'w gael arno bell- ach, ewch, a gofynweh iddo am ffrvwth. 5. Pan fyddo Efe wedi tywys Ei blentyn trwy oruchwyliaethau neillduol, Mae ganido lawer goruchwyliaeth cystudd, galir, S'omedigaeth yn yr amgylchiadau, siomedigaeth mewn cyfeillion. Y mae y prawf tanllyd yn dyfod i ddyn mewn llawer ffordd. Amcan y cwbl yw tynu allan ias- usau y neb a brofir; dangos neith cuddiedig yr hwn a gymerir drwy'r ystorm. Pan fyddo'r ystorm wedi pisio, mae Duw yn dyweyd am Ei bJentyn :—' D/mn amser fifrwytbau wedi dyfod yn ei hanes ef. Rhaid anfon yn awr i chwilio am y crop.' Fel yn t y mae neshad amser ffrwythau yn ein banes yn rbywbeth sydd yn gwbl hysbys i Dluw bob amser. II. NAD OES BERYGL Y DIANGA NEB HEB IDDO DDYFOD ATO I GEISIO EJTIIWYTH. Gall gael gwrth- odiai gan liwer, ond mae yn sicr o geisio gan bawb. 1. Y mae y ffrwyth yn rhoi boddhad mawr iddo. Dyn yw campwaith y greadigaeth, er fod rbywrai yn y dyddiau yma yn siarad ac ysgrifenu yn bur ddibris am dan?. Oddiwrtho ef y dysgwylia y Creawdwr y ffiwyth uwchaf—grasusau ysbrydol ac aidoliad parhaol. Derbynia rawl o ryw fath oddiwrth wrthddrychau ereill yn y greadigaeth, ond aid cyffelyb i'r mawl ywwybolol a rydd dyu. Blodau'r maes ac adar nef Ganant iddo, Oad ar ddyn mae gariad Ef,— Diolch iddo.' FcJlly y can)dd Elfed, ac y mae'n gwbl gywir. Ydyw, mae canfod ffrwyth ysbrydol ar ddynion, mae eu gweled yn ymegnio i ymestyn at y pethau uchaf, ac anog a chynorthwyo eu gilydd i wneyd hyny, yn rhoi boddhad mawr i Dduw. Djnft'r cynhauaf a ddysgwylia Ere oddiwrthym. Yn ei d iarn barddonol ar yr 1 HydreV rhydd Thompson, Bardd y Tymhorau, ddesgrifiad o amaethwr yn dilyn y medelwyr yn ei glie gwenith, ac fel hyn y dywed- 'Behind the master walks, builds up the s'iocka Aud conscious, glancing oft on eveiy side His ssted eye, feels his heart heave with joy.' Mae perchenog y maes yn sicr o deimlo llawenydd amser cynhauaf. Felly hefyd ein Duw ninau mae yn sicr o gael boddhad mawr pan ya gwelel toraeth o ffrwyth arnom. Mor siomedig y mae pan na cfca ffewyth. Gwelwch lesu yn nesu at y ffigysbren acw ar Ei ffordd o Fethanii i Jerusalem. Wedi ei chy- i Iiiedd, I Dim ond d,til l' meddai yn siomedi iawn. Dim ond dail a melldithiodd hi yn y fan. Mae peidio cael ffrwyth arnom niuau yn amser ffrwythau yn siomedigaeth fawr yn sicr i Dduw. N d yr un ffrwyth a ddisgwylia oddiwrtbym ar bob cyfnod mewn bywyd. Na, dysgwlia ffrwyth cyfadJas i'r cyfnod o hyd. Dysgwylia burdeb a gwa th yn nhymhor ieuenctyd tynerwcli, a chryf- der, a ffydd yn ngbyfnod cacol oed, ac addfed- rwydd profiad ac ymddi iedaeth yn nhymhor benaint. Gwyr yr adeg i ddysgwyl yr oil, a bydd yn sicr o ddyfod i'w ceisio. 2. Y mae eisieu y ffrwyth arno hefyd.—Drwy offei-ynoliaeth dyni n da, y mae Efe yn caiio Ei ewyllys allan yn y byd. Ni pherthyn i ni ymot'yn a allasai Efe wneyd fel arall; digon i ni yw gwybod mai fel hyn y dewisodd wneyd. Y mae cyfaddasder y cynllun yn amlwg i bwy bvnag a feddylio ycbydig am dano. Na, ni fyn Duw gar'o Ei achos yn mlaen yn 01 unrhyw gynllun arall; ac oblegid hyny y mae dynion da. iia^n o ffrwjttilonrwydd ysbrydol, yn aagen- rheidiau Ei Deyrnas Ef. Llewyrched felly eich go!euni yn ngwydd dynioc,' meddai y Gwar- ed.vr, fel y gweiont eich gweithredoedd da chwi, ac y gogoreddont eieh Tad yr,Hwn sydd yn y nefoedd.' Dylai pob ymddygiad, a gweithred, a gair o eiddo deiliaid y Deyrnas nad yw o'r byd hwn a'lewyrchu cymeriad y Tad o hyd, a thrwy hyny gyfeirio meddyliau dynion tuag ato. Dyma ddull Duw o gario Ei achos yn mlaen; o gan- lyniad, y mae yn sicr o ddyfod at bob un i geisio ffrwyth arno.

Uwchlaw pob petb, yr oedd ei gymeriad yn ddilychwin ar hyd y blynyddoedd. Ni waeth i weindidog pa gymbwysderau erei fedd, os na fydd cymeriad glan yn sylfaen i'r oil. Ni chafodd neb gyfle i yngan gair am ein brawd ymadawedig. Taened yr ARGLWYDD Ei amddiffyn dros ei briod hoff, yr hon a wnaeth gymaint i'w gynorthwyo ar hyd y blynyddoedd; dros y plant a anwylai mor fawr a thros yr eghvys a ymddygodd mor garedig tuag ato.