Cymro a'r Celt Llundain

THE GREAT WESTERN AND METROPOLITAN DAIRIES, LIMITED. THE LARGEST WHOLESALE MILK CONTRACTORS IN LONDON, Guarantee a supply of Pure Milk to Dairymen. f For Terms and Particulars Apply- 'ø' 9. HARROW ROAD, PADDINGTON, LONDON, TBLFPHONE: 229 PADDINGTON. W.

Bwrdd y Gol. Mae'r Gol. yn dra pbarod i gydnabod ei fod yn wr pwysig ac yn fawr ei ddylanwad, ar rai adegau ond rhaid iddo siomi rhyw banner dwsin o ohebwyr yr wythnos hon, am nas gall broffwydo fath dywydd a gant yn ystod y Sulgwyn. Ei ddymuniad gonest yw ar i bob darllenydd gael tywydd wrth ei fodd-os yn myned i Gymru, heulwen gynnes; os yn fodurwr gwlaw yn y nos a heolydd sycbion di-lwch yn y dydd os yn bysgotwr cawodau tyner yn awr ac eil- waith; ac os yn llaethwr ac yn gorfod aros yn y ddinas dros y gwyliau, wel gwlaw mawr er mwyn golchi'r canau llaeth yn ddidrafferth. Rhyw dymor rhyfedd yw tymor y gwyliau bob amser, a phrin y mae'r Gol. yn credu fod dyfeiswyr dyddiau Gwyl wedi bod o fendith i ddynoliaeth yn gyffredinol. Mae wedi cael profiad chwerw ei hun yn y swyddfa y dyddiau hyn o ddylanwad anffafriol dyddiau gwyl. Am ryw bythefnos cyn yr amser mae pob gweithiwr yn anghofio pob peth, ac yn edrych ym mlaen at gael un dydd o seibiant mewn chwarter blwyddyn, tra ar ol ei gael cymer dros bythefnos arall iddynt ddod i hwyl gwaith a gofal. Cafodd air ddechreu'r wythnos o ben Plumlumon oddiwrth "YDiwinydd" yn dyweyd fod gofalon y golofn wedi gwasgu mor galed ar ei ystumog fel bu aid iddo anwybuddu yr oil o gyfarfodydd Mai a dadleuon Campbell a myned i unigedd y mynyddoedd i chwilio am frithyllod. Cwynai yn dost fod y gwr du wedi gosod "k" yn enw Dr. Nicoll, ac yn lied awgrymu fod y Gol. yn gwybod mwy am old nick nag am Ddiwinyddiaeth Newydd. Galwodd Dafydd Jos yn y swyddfa ddechreu'r wythnos i ddyweyd ei fod yn myned i Gymru am dymor, ond addawa ddod yn ol cyn hir gyda'i gyn- yrchion clasurol. Mae wedi bod yn nosbarth Cymraeg y Counti Counsil tan Goronwy Owen, meddai, ac yn dechreu dod i sillebu ychydig yn well yn awr. Bu'r tywydd poeth a gaed yr wythnos ddiweddaf yn achos i'r "gwr du anghofio "ei" Gymraeg. Gadawodd nifer anarferol o wallau i fewn i'r papur, ■ac esgusodai ei gamwedd drwy ddyweyd fod angen seibiant arno. Mae'r Gol. wedi ychwanegu at ei gyflog, ac yn rhoddi mwy o wyliau iddo o hyn allan, ac os na lwydda drwy hynny i gael gwell gwaith o'i swyddfa, caiff saith niwrnod o wyliau bob wythnos cyn hir, a thai yn y fargen. Cwyna Gol. y golofn lenyddol i ni gamesbonio ei nodyn yr wythnos ddiweddaf drwy ddyweyd am lenyddiaeth y pulpud" mai ymdrin a hanes yr eglwys a'r capel yn ystod y gauaf diweddaf oedd yr hyn sydd wedi eu casglu gan y Ddirprwyaeth Eglwysig, yr hyn a ysgrifennodd efe oedd y ganrif o'r blaen." Wel, na foed iddo ddigio, does ond 99 mlynedd o wahaniaeth yn y gwall wedi'r cyfan J. R. Thomas.—Gwelwch ein bod wedi cywiro y cyfeiriad yr wythnos hon, ond i wr mor enwog achwi ni ddylai fod angen am nodi'r rhif, hyd yn oed mewn heol mor faith ag Oxford Street. "Cymru Fydd.Rhaid i chwi osod eich enw priodol wrth y llith cyn y gallwn ei chyhoeddi. Nid teg a Mr. Griffith a Mr. Edwards fyddai eu beirniadu mor llym, ond tan eich enw priodol. E. W. Daniel.-Diolch am nodyn, a chaiff le. Mae llawer i'w ddweyd tros sefydlu cartref i ferched yn Llundain, ond gofaler na wneir sefydliad enwadol o liono, onide fe'i lleddir ar y cychwyn. T. Phillips.-Blin gennym i'r parsel fyned ar gyfeiliorn yr wythnos ddiweddaf. Yr ydym wedi gwneud ymholiad yn y llythyrdy ynglyn a'r mater.

SAFON I ADRODDWYR. At Olygydd y CYMRO LLUNDAIN A'R CELT. SVR,-Caniatewch i mi ychydig ofod i alw sylw at y feirniadaeth o'r adroddiad Cymraeg Gwraig y Meddwyn," yn Eisteddfod Mile End Road nos Iau, Mai 2. Adroddodd dau ar y llwyfan. Hoffwn yn fawr gael gwybod beth oedd safon y beirniad. Ai Did oedd cywirdeb geiriau yn hanfodol er cael adroddiad boddhaol. Gadawodd y buddugwr ddwy linell allan o'r dernyn, a thybiaf y buasai hyn yn "ddigon o fai ar ei ran fel y buasai yn amhosibl iddo ennill y wobr—er iddo adrodd yn rhagorol oddigerth y gwall hwn. Ond darfu i'r llall gael anghyfiawnder yn ol tyb rhai oedd wedi dilyn y ddau yn adrodd. Hawdd y coeliaf, os gadawai canwr ddwy linell allan o unawd mewn cystadleuaeth, na fuasai fawr obaith ganddo am wobr. A'i nid yw y rheol hon yn perthyn i gystadleuaeth mewn adrodd yn ogystal ag i unawd ? A oedd y beirniad yn ystyried y buddugwr wedi ennill gymaint yn ychwaneg o farciau i deu- lyngu y wobr, wedi iddo- roddi ystyriaeth i'r ffaith ei fod wedi gadael allan y ddwy linell ? Os darfu i hyn ddod i sylw y beirniad feallai y cawn ei sylwadau ef. —Yr eiddoch yn gywir, UN DROS CHWAREU TEG.

WELSH REVIVALISTS. To the Editor of CYMRO LLUNDAIN A'R CELT." SIR,-I beg that you will afford me a little of your valuable space to protest against the harsh words which appear in your issue of last week concerning "Welsh Revivalists." You say that these young people imitate the ways of Evan Roberts, but that hitherto their efforts have met with little success. It has been my privilege to be associated with a band of Welsh Revivalists, and I have not observed any attempt at imitating the ways of Evan Roberts amongst them. I have listened to Welsh Revivalists in different parts of the country, but have seen no imitators of Evan Roberts. I have heard Evan Roberts more than once, so can speak with personal knowledge. I believe him to be a man with a message from the Almighty, who, without the advan- tages of a university training or lessons in elocution, delivers his message in a manner that has won the admiration of many. To those who were moved and stirred in the great revival that passed over our land and the Welsh community in London, it brought a great desire to pass on the blessing to others. Mr. Seth Joshua was in the habit of taking some young people with him to his missions, and often testified to the blessing their help had been. Perhaps you are unaware, Mr. Editor, that a band of young Revivalists visited one of the South Coast towns not long ago. I hardly think you would have written those words had you been in the meetings. It is unusual for English people to remain in a service till 11 p.m., but they did in that town. We wish, Mr. Editor, you could have heard a young lady, who had never spoken in public before, giving her testimony to the blessings the Welsh Revivalists had been to her. We wish you could have heard a white-haired old gentleman praying in one of their meetings. This is not written in the spirit of bragging, but simply to bear testimony to the way Almighty God has blessed the efforts of his humble and unworthy servants. There is a town not 30 miles from London which was visited by Welsh Revivalists a short time ago. May I tell you, Mr. Editor, that since that visit many homes in that town have been made brighter by the presence of a Christian young woman who has gone about from house to house relieving the sick, helping the aged, and bringing brightness to hearts that have been sad and gloomy. There is also in that town many who have been saved from a drunkard s grave. Had you heard their testimony, sir, I do not think you could have written those words. May it not be that you have misunderstood these young people. There is a sermon in the words of the New Zealand poet, Thomas Bracher: Not understood. How many hearts are aching For lack of sympathy Ah day by day How many cheerless lonely hearts are breaking, How many noble spirits pass away- Not understood. 0 God that man would see a little clearer, Or judge less harshly where they cannot see, 0 God that man would draw a little nearer To one another, they'd be nearer to Thee- And understood. And we prefer to think, Mr. Editor, that your judg- ment on the Welsh Revivalists is the result of your having misunderstood their motives and their actions. —I remain, &c., REVIVALIST.