Papurau Newydd Cymru

Chwiliwch 15 miliwn o erthyglau papurau newydd Cymru

Cuddio Rhestr Erthyglau

5 erthygl ar y dudalen hon

Advertising

CREFVDD CYMRU,

IFfetan y Gol._I

Newyddion
Dyfynnu
Rhannu

I Ffetan y Gol. I Cofled pawb fo'n anjon i'r FJttot mai dyma'r gair sydd ar ei genau:- NITHIO'I\ GAU A NYTHU'R GWIR., I Gwib i Lerpwl Ddeugain ;Mlynedd I yn ol. I At Olygydd Y BKYTHON. I ANNWYL SYR.Nid am y rheswm y teimla darllenwyr Y BRYTHON unrhyw ddiddordeb yn ein 1-i.ai-ies-eiddilyn bach-y dodwngereu fron ychydig ohono, ar ein ffordd i adrodd hanes rhai mwy a theilyngach. Ni waeth i ni addef ar y dechreu fod yr hen ddyn sydd ynom—er ei fod, ni a hyderwn, ar y groes ers blynYddoecl.d-heb ei groeshoelio eto. Mae'r hen greadur mor wydn ac anodd ei ladd. A rhaid i ni addef hefyd mai anwesu tipyn arno heddyw, a rhoihoelen ynddo yfory, ydyw ein hanes. Ond gan nad beth ydyw ein hamcan yn ei gymysgu a ffeithiau gwerth eu cronic-lo, gall y darllenydd ieuanc, end odid, sydd yn yr un amgylchiadau heddyw ag yr oeddym ni ynddynt ddeugain mlynedd yn ol, bigo gwers fach oddiwrtho yn awr ac eilwaith. Fel y dywedwyd, y tro cyntaf i ni fod yn Lerpwl oedd y' Sulgwyn cyntaf wedi marw'r Parch. Herny Rees. Er maint ein hawydd i weld y Museum a'r Waxworks, masnachtai B Id Street a Lord Street, prysurdeb y dref a'r dooiau, etc., gallwn ddweyd yn onest mai ein prif atyniad oedd y Sasiwn. Euthom i'r oedfa nos Sadwm, ar waethaf pob hudoliaeth, a chawsom ford wedi ei harlwyo ar ein cyfer. Codasom yn fore drannoeth, ga.n ddisgwyl arlwy gyffelj b yn yroedia, chwech ar y gloch end pan welsom mai D.M. oedd yr arlwy wr, gostyngodd ein gwep ar unwaith. Hwyrach ein bod yn pechu. Prun bynnag am hynny. cafodd rhaioeddg-, frifol am drefnypregethu gystwyaeth ddagennym—yn eu cefnau, wrth gwrs. Nid yw pob pregeth chwech ar y gloch unrhyw bregeth arall yw gogoniant y naill, ac arall yw gogoniant y llall. Ond yn sicr, fe ddylai y rhai sy'n trefnu gofio fod disgwyl- iadau'r gwrandawyr ar lefel uwch yn y Gy- manfa nag ydjnt o dan amgylchiadau m wy cyffredin. Ac os oes rhywun yn haeddu pregeth dda, y dyn a gyfyd bmnp ar gloch y bore i ddisgwyl amdani ydyw hwnnw' Prysurwyd adref, gan fod ein dyn oddiallan, erbyn hyn, yn gwaeddi am ei arlwy yntau. Cafwyd ef, ondnid brywes na bara llefrith. Aeth tyaid ohonoin i'r oedfa ddeg, a chafwyd swledd o'r fath oreu. Wedi cinio—nid Tmawnyd fel a fyddwn ni yn ei gael yng Nghymru yma—hwyliwyd am yr oedfa ddau. Yn y ty lie y lletyem arhosai ffrynd i ni, oedd yc hollol gyfarwydd a'r dref a'ihamgylchoedd gan iddidreulio bly nyddoedd'ynddi cyn hynny. Geneth fuchcddol ddigon yng nghloriannau dinasoedd mawrion Lloegr, ond a gawsid yn brin yng nghloriannau hen ffasiwn Cymru J grefyddol y dyddiau hynny. Gwyddai fod y gorchymyn '1 Cofia gadw'n sanctaidd y dydd Saboth wedi ei ysgrifennu a bys Duw ar lech v, Duw ar lech oddiallan ickli, ond ni feddai'r ymdeimlad—ar y pryd-fod yr un bys wedi ei ysgrifennu ar ei chalon hi ei hun. Ceisiai ein denu dros y dwr, chwedl hitbau, i Birkenhead Park. Na meddai ein holl ddyn oddimewn. A chwarae teg i'r "hen ddyn," ymddug yntau fel boneddwr am unwaith. Fe allai ei fod yn eypgu I'r capel yr euthom, a chafwyd saig amheuthun i ni. Wedi cwpaned o de, dyma'r hudoles yn ail ymosod arnom, gan ein sicrhau nabyddai i'n rhienibyth ddyfod ynhysbys o'r ffaith na buom yn Lerpwl erioed o'r blaen, ac na chaem gyfle i fynd i Birkenhead Park y dyddiau dilynol, gan nad oedd ar raglen y dyddiau hynny, etc. Yn awr, arhoswch am funuc, er cael cyfie i weled y gwr oedd yn beimiadu'r pregethwr chwech ar gloch ar ei, hyd gyhyd ar lawr Ildiodd i'r demtasiwn, a thros y dwr ag ef. Testyn D.M. yn y bore oedd Yr hwn sydd yn tybied ei fod yn sefyll, edrychedna?yrthio I'n rhieni yr oeddym yn ddyled-s na ddarfu inni dorri'r Saboth mor agored erioed. o'r blaen. Gallasai ein goben- nydd ddwyn tystiolaeth cldarfo4 ini edifarhau am fisoedd. Ond, oni ddarfu inni esgeuluso moddion gras lawer gwaith ar ol hynny, yn ddiarwybodi'rgobennyddnacarall ? Ddar- llenydd ieuanc, dyma'r wers gocheler y cyntaf,—y glasiad cyntaf, yr esgeulustod cyntaf, a phob rhyw lithr cyntaf. Hwyrach y dylem ddweyd gair o berthynas 1 r fonedd- iges a'n denodd. Cafodd y fraint yn ddi- weddarach o fagu bachgen sy'n addurn i bulpud Cymru ac i'wgenedl. (Mor anolrhein- iadwy ydynt I). Fore dydd Llun, aed yn daclus i'r seiat. Rhaid bodloni heddyw ar nodi'r ffaith, on it 6 yn y seiat y byddwn hyd ddiwedd ein llith. Yn y prynhawn, cawsom ein insultio am y waith gyntaf, yn Lerpwl felly. "Mae'n wir i ni gael ein sarhau yng Nghymru ddegau o weith- iau cyn hynnv. Ond yr 6edd mynd yr holl | fiordd i Lerpwl i gael ein ctfrmygu yn braw tanllyd. a rha?d oedd wrth ras lawer i'w ddal. Yr oedd ar ein rhaglen ein bod i alw gyda chyfeillion lawer. Ac yr oedd ein cym- dogion,rhag na byddom na segur na diffrwyth, yn garedig iawn wedi ychwanegu ati, trwy ofyn i ni, neu'n hytrach ein gorchymyn yn gaeth, i alw gyda'r eiddynt hwythau. Galwch i weld John a Jane," ebai un ohon- yHt. Beth ydyw'r drecsiwn ? gofynnem, 'Wn i ddim yn wirionedd i; rydach chi'n siwr o gael hyd icldyn nhw, holwch chi am dy John a Jane." I Yn ffodus iawn, ni fu raid holi, hwy oedd y rhai cyntaf a gyfarfuom. Daethai'r ddau i'r orsaf,—nid i'n disgwyl ni, ond i lygadu am rywun o'r P-a allasai fod wedi fdyfod i'r Gymanfa. Arho&em'f; yn Toxteth Park ac ar ein ffordd i alw, er ein syndod gwelem gooseberries mewn ffenestr siop fechan yn Everton Vralley, rhai wedi eu hystorio, debygem, o'r flwyddyn fiaenorol, canys nid oedd yn amser gwsbera eto yn y rhandir a adawsem y Sadwm cynt. Ac heb ymgynghori a'n cydfforddolion, euthom i mewn yn ddiymdroi am geiniogwerth Yr oedd yr archeb yn Saesneg, wrth gwrs. Halo, Cymro, 'ddyliwn," ebai hen foneddig- es radlon o'r tu ol i'r counter. Wei, haws yw i'r darllenydd ddyfalu hag i ni geisio disgrifio ein sef; llfa. Y fath insult A sut aflwydd y gwyddai mai Cymro oedd y cwsmer, ac yntau wedi dweyd ei neges yn Saesneg ? Ac nid oedd dim yn ein gwisg a allasai ein cy- huddo o fod o'r un genedl a hi. Yr oeddym wedi pwrcasu topper hat o bwrpas i fynd i Lerpwl. Dichon ein bod yn sefyH ar well gwadnau nag oedd ganddi hi, ond nid oedd yn gyfleus iawn iddi weled ein understandings. 0 ffwl nyni, nid yr hen wraig. Deuthom i'r casgliad mai o Sir Fon y daethai y siopwraig, gan i ni fod yn yr Hen Sir am drip ychydig flynyddoedd cyn hynny, a gweled rhai tebyg iddi yno. Wedi dyfod ohonom i aros yrt Lerpwl, o'r braidd nad euthem ar ein llw fod ein"dyfaliad yn gywir, oblegid Sir Fon bach y galwai'r hogiau Everton. Yn yr hwyr. euthom i wrando'r Parch. David Davies. I Abermaw, Penmachno cyn hynny. Pregeth- ai ar Gwrteithiaist hi wedi ei blino. Lliniarodd ein dolur yn swn y bregeth i Yr oedd Mr. Davies yn un o'n favourites. Cyn- heuai dan He bynnag yr elai yn Niwygiad "59, ac am tlyny ddoedd wedi hynny. Cyrchid i'w wrando yn twy na nemor bregethwr yng Ngogledd Cymru'r dyddiau hynny. Efe a drodd lawer at yr Arglwydd. Os byth y cyrhaeddwn y drigfan deg, dawel, a dedwydd," a methu ohonom weled rhai o ddychweledigion '59, ni roddwn i fyny'r ymchwil amdanynt nes gweled coron Dafydd Dafis, oblegid bydd llu ohonyat yn berlau ynddi. Ni e^gynnai'r fflam oddiar ei allor y noswaith honno fel yn y Diwygiad. Er hynny, llosgi'r tan yn loew-oleu ami. Magnel fawr oedd Dafydd Dafis, a gwnaed defnydd da ohono gan yr Ysbryd Glan,— nid i ladd dyn ion, ond i beri i'r ysbrydion aflan ollwng eu gafael ohonynt, er rhoddi cyfle iddynt ffoi rhag y "llid a fydd." Ychydig o s6n a glywir yn awr am y digofaint hwnnw. Oni phwysleisir mwy ar ddigofaint y Caiser y dyddiau hyn, ar draul anghofio'r "'digofaint sydd ar ddyfod ? Rhagddangosaf i chwi pwy a ofnwch. Ofnwch yr hwn, wedi y darffo iddo ladd, sydd ag awdurdod ganddo i fwrw yn uffem. Ie, meddaf i chwi, Hwnnw a ofnwch." Credwn mai y rhai sydd yn byw agosaf i'r Gwr a lefarodd y geiriau uchod yw'r rhai sydd yn gallu meddiannu eu heneidiau oreu yn y rhyfertlhwy ofnadwy presennol. Bore drannoeth, rhaid oedd teg edrych tuag adre' Yr oedd Un yn ein disgwyI ac fel yr Atheniaid hynny gynt, yn barod i wrando pob peth newydd. Cyn pen yr wythnos yr oeddym wedi Jam ar ddweyd yr un stori drosodd a throsodd drachefn. 'Does dim onil un Stori yn dal i'w dweyd o hyd, ac yn mynd yn fwy newydd bob tro. Galwyd arnom i ddweyd peth o'r stori honno yn y seiat nos Iau. Ond braidd yn fongleraidd oedd hi, wedi pacio'r progethaii a sylwadai-i or Seiat Fawr ar draws ei gilydd, ac heb gael hamdden i wneud trefn na dosbarth amynt. Ond i wneii.(l trefn na do-, 'welsoch chwi erioed fel yr oedd yr hen saint annwyl vil gallu eu mwynhau blith drafflith fel yr oeddynt. HIRAETHLYN Rhowch eich c-alon yn eich llaw. 1 At Olygydd Y BRYTHON I ANWYL SYR,-Pan ar yxnweliad a Liver- pool rhyw wythnos yn ol, dywedai'r Caplan W. Llewelyn Lloyd fod arno ofn yn ei galo i'r arferiad o ysgwyd Haw ddarfod yng Nghymru, gan fel y dysgidmewn rhyw gy1ch- oec'd megis yr young ladies' school, etc., ryw ddull o estyn blaen&u'r bysedd o hirbell megis, ac mor oer nes d'gon a rhewi dyn. Wrth wrando arno, methwn beidio a meddwl am un o feirdd Lerpwl oedd wedi teimlo'r un peth, ac y taniwyd ei awen i gondemnio'r dull newydd mewn llinellau tebyg i hyn :— Y ddeufys na oddefweh ;-ond mewn Haw Dwymn, yn lion gafaelwch. Llaw cyfaill yw hi, cofiwch,- Ysgwyd llaw nes codi llwch. Yn sicr," ebai cyfaill arall wrthyf, "lie mae'r teimlad priodol, nid seremoni ddiystyr yw ysgwyd llaw, ac fod ambeJl un yn g-w-neiid hynny nes peri i chwi deimlo fod ei galon yn ei law." 37 Fell Street. J. JONES Athroniaeth Mari Alltmaen. I At Olygydd Y BRYTHON I ANNWYL SYR.—Wedi cyrraedd yn ol i'r Camp yma, yn ddigon lluddedig, nos Sadwrn, cefais Y BRYTHON yn fy nisgwyl ac wrth daflu golwg drosto syrthioddfy llygaid arsylw eich gohebydd o Lannau Taf, am y sylw hwnnw o waith Mari Alltmaen "Trosamser ywpobpeth, 'machgeni." Ynrhyfeddiawn, yr oeddwn wedi bod mewn cyngerdd byrchan y noson honno, ac wedi ceisio adrodd llinellau o waith Ella Wheeler Wilcox, sydd yn cyfleu'r un syniadau. Dywedai cyfaill i mi mewn llythyr o Ffrainc iod y geiriau'n swnio.'J;l fynych yn ei glustiau, a phan yn oael ymosod- iad o'r felan, byddai cofio'r dard, yma yn ei godi'n fuan iawn i deriynau gobaith. Efallai y buasai'r dyfyniadau a ganlyn allan o'r dernyn o ddiddordeb i'ch gohebydd ac yn gysur i rywrai o fy nghymrodyr :-— A Has some misfortune fallen to your lot ? This, too, will pass away—absorb the thought, And wait your waiting will not be in Vain, jfc; Time gilds with gold the iron links of pain- The dark to-day leads into light to-morow, There is no endless joy, no endless sorrow. « f He who desponds, his Maker's judgment mocks* The gloomy Christian is a paradox. Only the sunny soul respects its God. Since life is short, we need to make it broad; Since life is brief, we need to make it bright. Then keep the old king's motto well in sight, £ And let its meaning permeate each day, Whatever comes—this, too, shall pass away. Go dda, onite ? Ond y mae eithriad i bob rheol," medda, nhw, ac y mae eithriad odidcg iawn i hwn, a diolch am yr eithriad honno- Wele yr wyf Fi gyda chwi bob amser, hyd ddiwedd y byd." Ac ar faes y frwydr, neu yn y camp, y dysgodd am] i filwr o Gymro ystyr a gwerth yr adnod a'r addewid.Cofloil cu, yn wladgar. RHYS JONES (Y Bontnewydd). Clipstone Camp, Notts. ——-o—-

Clep y Clawdd

Advertising