Papurau Newydd Cymru

Chwiliwch 15 miliwn o erthyglau papurau newydd Cymru

Cuddio Rhestr Erthyglau

7 erthygl ar y dudalen hon

Advertising

--MACHLUDIAD YR HAUL.

FFURFIAD Y GENEDL GYMREIG.

Newyddion
Dyfynnu
Rhannu

FFURFIAD Y GENEDL GYMREIG. Oyfres o Erthyglau ar Hanes y Cymry o'r Bumed l'r Ddeuddegfed Ganrif. GAN J. E. LLOYD 0 GOLEG ABERYSTWYTH. II Gydag ymadawiad y Rhufeiniaid yr ydym yn croesi trothwy y oyfood a ddewiswyd genym i draothu arno-sef y cyfnod yn yr hwn y ffarfir, y dygir i fodolaeth ac i lawn addfedrwydd, y genedl Gymreig. A'n gorch- wyl blaenaf fydd dweyd yohydig am ddefn- ydd y genedl—yr elfeuau y bu owrs rhag-! luniaethol o amgylchiadau. yn en troi ao yn eu trosi nes cyraedd o genr/H y Cymry ei fturf bresenol. Gadewch i ni felly adael y darlun cyffredinol, a cbyflwr y wlad fel cyf- angorff, a thrci golwg at y darn tir sydd yn rhedeg allan o ystlys Lloegr i wyneb yr Iwerddon—y llecyn a anwylir genym yn awr dan yr enw Cymru. Dvma Iwyfan ein han- es; hwn sydd i foci yn chwareufwrdd i'n gwroniaid ddangos en gwrhydri arno. Nid oes eto ddim yu ei wahanu oddiwrth wedd- ill y dalaeth Rafeini^; nid yw y trigolion yn meddu unrhyw enw arbenig iddynt eu hun- ain-Brytaniaid ydynt fel y lleill; en wan ydyw Cymry a Chymraeg sydd yn huno yn dawel yn mynwes yr Hyn Fyd. Ond hyd yn nod mor foreu a hyn, nid anhawdd f aasai casgin oddiwrth nodwedd allanol y wlad ei chreigiau esgyrnog, eidolydd main, gwyxdd- las, yn rhedeg i fyny i fynwes y mynydd- oedd -mor wahanol i wastadeddau Lloegr- fod hanes arbenig iddi ei hnn yn ei haros yn y dyfodol, pan ddygai amser yr amgylchiad- au ffafriol i hyny oidi amgylch. Yr ydym eisoes wedi son am y cyferbyniad byw oedd yn bod rhwng y ddau ddosbarth o ddynion a'u gilydd oeldent yn byw y pryd yma rhwng Mor Germani a Mor yr Iwerddon. Yma y dinasyddion Rhufeinig, a'a diwvll. iant nohel; acw y llwythau Brytanaidd, yn eu dillad cartref a'u aymlrwydi cyntafig. Yn awr geHir bod yn llod sior, oddiar fwy nag un. ystyriaetb, mai y dogbarth olaf oedd yn Y mwyafrif yn Nghymrn, ao fod yma agwedd Wahanol iawn ar bethau i'r hyn a welid ar lanan y Taf wys ao yn nghymydogaeth Oaar- efrog. Oyn y gallwn synied yn gywir am gyflwr Cymra yn y flwyddyn 409, rhaid ys- gubo ymaith oddi ar wyneb y wlad bron yr o'l sydd yn ei nodweddu yn awr-yr adeil- adau gwyoh-yn dai, yn eglwysydd, ac yu gapeli-y ffyrdd, y caean, y gwrychoedd, y ohwareli, y gweitbfeydd, y trefydd, y ffsrm- yddilawrhyd at y dasau a'r ydlanan. Y path cyntaf a'n tarawai wrth dremio ar Gymrn yn y bumed ganrif a fyddai ei hag- wedd wyllt ac anial. 0 Leyn i Faelor, ao o Fon i Went, yr oedd coedwig ar goedwig yn ei gorohuddio fel mantell, a dim ond pen moel rhyw fynydd uwch na'i gilydd yma ac aew yn ymwthio drwodd, neu ryw afon yn tori ar yr unffnrfiaeth gyda'i llwybr dolenog tua'r mor. Fel y gallesid dysgwyl mewn gwlad o'r fatb nodweddion, yr oedd yr hin- siwdd yn oer ac yn annhymerns i'r pen draw; gwlawiai yn ddibaid, ysgnbai ystorm- ydd gwyllt dros drumiatt y mynyddoedd, ao yr oedd tawch a niwl yn ymgodi yn wastad o wely pob afon ao o wyneb pob llyn. Llech- ai myrdd o greadnriaid gwyllt yn nyrys- lwybrau dyfnion y coed-llwynogod, ceirw, bleiddiaid, aa ychain gwyllt, heb son am adar o bob lliw A llnn. Ond atolwg, ebe rhywun, ai nid desgrifio gwlad gyfaneddol yr ydych, a pha le yr ydych am osod y tri- golion ? os mai dyma oedd ansawdd Cymru yr adeg hon, beth a wnewch o'r llwytbau Cymreig? Rhown hwynt yn y conglau a'r oilfachan: o herwydd yn oesau boren y byd, pan nad yw'r boblogaeth ond taneu, ac ang- enion dyn ond ychydig, y mae digon o le i'r ddynoliaeth ao i wylltineb Natar ochr yn ochr a'u gilydd; cawn yn wir engreifftiau o'r un peth, hyd yn nod yn y dyddiau hyn, yn ardaloedd newydd America ac Awstralia. Yr oedd ar lethrau y mynyddoedd ac yn nghil- fachan y fforestydd lwythau Oymreig yn trigo: ond nid oeddent yn llwythau cryfion a lluosog. Nid oedd ganddynt na threfydd na heolydd; yr oedd masnach, morwriaeth, a garddwriaeth, yn bethau dyeithr iddynt; nid rhyw lawer y byddent yn trin hyd yn nod ar y tir; eu prif gynaliaeth ydoadd y defaid, yr ychain, a'r moch a borent y myn- yddoedd dan eu gofal. Meddent ddigonedd o'r rhai hyn, a llaeth, ymenyn, caws, a chig, oedd eu bwyd a'u diod gyffredin. Ea hunig orohwyl o'r bron oedd gofalu am eu hanif- eiliaid; arweinient hwy yr haf i'r porfeydd ar benau y bryniau, lie yr arferent godi eu hafodydd; y gauaf dychwelent yn ol gyda'n da i'r dolydd cysgodol ar lanau yr afonydd. Bron nad eu gwartheg a'u defaid oedd y cyfan ar eu helw— yr unig ffurf ar gyfoeth .Y yn eu mysg; hyd yn nod mor ddiweddar a chyfreithiau Hywel Dda, dirwyid y sawl fyddai yn enog o dros ad du yn erbyn deddf- au y wlad-nid mewn hyn a hyn o arian, ond mewn hyn a hyn o ychain. Pa fath dai oedd ganddynt, ynte, a pha beth oedd en dull o ranu y tir? Syml nodedig oedd y trefniadau hyn i gyd; ymgysgodent y nos, a phan y byddai y tywydd yn flin, mewn peth- au nid annhebyg i gyohod gwenyn, ond eu bod yn feinion yn y brig 80 yn breiffi jn yn ybon; gosodid brigau hirion o'r coed at eu gilydd i wasanaethu fel ffram, ao yna gorcb- uddid hwynt a phridd, mwsogl a daii. Am eu dull o ranu y wlad rhyngddynt, fe welir yn rhwydd nad oedd Pwnc y Tir yn aflon. yddu nemawr arnynt. Y cyfan a geisiai Llewelyn (galwer ef) gan gydaelodau y llwyth oedd rhyddid i'w anifeiliaid bori dan amddiffyn y llwyth; a chan mai ychydig iawn o dir oedd yn cael ei neillduo at hllU-dim ond rhyw glwt bychan o aasgylch pob caban -nid oodd unrhyw anhawsder i ddgrparo porfa ar gyfer pawb oedd yn berchen da a defaid. Ond os nad oedd Pwnc y Tir yn un pwysig iawn cydrhwng aelodau y llwyth au giiydd, y? oodd yn gyfrifol am beth wm- bread o gynen rhwng y naill lwyth a'r llall. Ar y cyntaf, geliii meddwl, daeth y gwahan- 01 Iwythau i gyd-ddealltwriaeth a'u gilydd gyda golwg ar yr ardaloedd i fod yn feddiant y naill a'r Hall o honynt. Gymerwn Di y [dyn ffrwythlon yma, meddai ua llwyth; o'r goreu, meddai'r llall, gwnawn ni ein cartref wrth droed y mynydd acw, ac felly am ys- baid cafwyd heddwch. Ond bob yn dipyn y mae y llwyth yma yn oynyddu, a'r llwyttl ae-w, o herwydd rhyw amgylehiadau neilldu- ol yn ei hanes, yn lleihau; y mae dyffryn y bobl yma yn myned yn ormod iddynt, tra y mae cilfach y lleill bron yn rhy gyfyng i'w dai—y m'te eisiau ad-drefniad i gyfarfod a chyfnewidiadau amser. Ond, ysywaeth, nid oes unrhyw awdurdod goruchel i wneyd trefniadau, nac i'w gweinyddu ar ol eu gwneyd; y mae pob llwyth yn annibynol ar ei gymydogion; ao nid oes unrhyw fodd i derfynu y ddadl, ond yn unig drwy y cledd- yf. Gallwn deimlo yn sier i'r Rhufeiniaid, tra buont yn arglwyddiaethu yma, gadwoys- tal beddwch ag y medrent rhwng eu deiliaid afreolus: ond eu hanian oedd ffraeo a'u gil. ydd; a phan symudwyd y Ilaw gref oedd yn eu cadw mewn trefn, diau iddynt dori allan mor derfysglyd ag erioed. Ffaith y mae amryw wedi ei nodi ydyw fod cenedloedd yn y cyflwr ceillduol ymB o wareiddiad—y eyflwr bugeiliol—yn ymroddgar iawn i ryf- el; rbyfel ydyw eu hoff ddifyrwoh, prif or- chwyl eu pendefigion, a phrif destyn oan- iadau eu beirdd. Ac yn hyn nid oedd dim yn eithriadol yn y llwythau Cymreig; medd- ai pob gwr ei arfau, ao nid oedd arno ofn eu defnyddio. Yr oedd i bob llwytb., ao hyd yn nod i bob ardal, ei Dinas, fel y gelwid hi; amddiffynfa gadarn, yn sefyll yn gyffredin ar ben bryn nohel, lie y oesgiid holl eiddo y llwyth i ddiogelwch mewn adeg o berygl, Saif olion y dinasoedd hyn hyd y dydd hedd- yw yo wasgaredig dros wyneb 6in gwlad; cymerer Pendinas, ger Aberystwyth, a Dines Dinlle, yn mhlwyf Llandwrog, Arfon, yn engreifftiau. Orug anferth wedi ei gynull gan lafur dyn ydyw Dinas Dinlle; ond fel rheol, arbadai ein tidtu y drafferth yma drwy ddewis copa rbyw fryn mwy serth na'i gilydd i godi dinas arno. Yna cloddient ffofc o'i hamgylch, a chlawdi uihn!, i fod yn nerth yohwanogol yn erbyn y gelyn; ac uwchben y olawdd yn gyffredin iawn byddai mur o geryg man diforter ynjei adgyfnerthu, I neu efallai goed preiffion wedi eu llusgo o'r goedwig gerllaw. 0 fewn ei ddinas gallai y Brytaniad herio am y tro holl gynddarsdd ei elynion; gallai ea oanfod o ba gyfeiriad byn- ag y delent, gillai gyneu tan i ff iglu rhy- budd i gyfeiUion idio mown dinasoadd or- aill, gillai yn rhwydd wrthsefyll unrhyw ymosodiad ar ei gaerau odli allan; as os byddai ffynon yn dygwydd bod o fawn cyloh ei furiau, gallai aros yn dawel mewn diogel- wch, ef a'r cyfan a feddai, nes yr elai y dymestl heibio. Hyn oedd eyflwr y llwythau Cymraig oddeutu dechreu y bumed ganrif. Ao hyd HENRY M. STANLEY. yn hyn Ilwythau gwasgaredig oeddent ao nid oened]; nid oedd dim yn en rhwymo gyda'u gilydd; yr oeddent heb undeb, ac fally heb nerth. Gwir fod yma ddefnydd oenedl ragorol; ond def"dd ydyw, heb ei drafod gan law amser, fel y pridd yn Haw y crochenydd, neu y mwn yn llaw matalwr. Y gorchwyl nosaf ydyw caisio dyfod o hyd i ryw wybodaeth yn nghylch cnwan y llwyth. au hyn a'r ardaloedd a breswylient; eu han- iad, on hiaith, 'n cyaylltlad a llwythaa er aill yr ynys. Ond rhyfedd mor faaa yr eir i ddyryswch yn y cyfairiad yma; y mae oMon a thraddodiadiu y llwythau Cymreig ya rhoi peth goleuni i ni ar y bywyd iI. arweinid ganddynt; ond pan eir i chwilio am enwau a chyffiniau ac achau cenadlaethol, gedy prin- der pob cofnodion hanesyddol ni yn y tv wyllwch mwyaf. Ond ar y cyfan, arweinir ni at y casgliad fo 1 Cymru yn rhanedig y pryd yma, fel mewn oesau diwaddiraeh, rhwng pedwar o brif Iwythau—y Gwyndod wyr, y Powysiaid, y Deheuwyr, a'r Gwen- hwyson. 1. Perthynai y Gwenhwyscn i ar- daloedd Gwent a Morganwg, nei y wlai o'r tu dwyrain i'r afon Dawe; dyma Siluras y oofnodion Rhufeinig, y dewraf a'r gwydaif o holl fan bobloedd yr ynya. 2 Ycn^stynai y Deheuwyr dros y gweddill o'r Deheubirth, ssf Siroadd Iberteifi, Peafro, C jerfyrddin, Maosyfed, a Brycheiniog; hwynt-hwy, ond odid, ydynt Demette (h. y. Dyfedwyr) y Rhufeiniaid, na cheir ond ychydig iawn o hanes am danynt heblaw eu henw. 3 Yn drydvdd daw y Powysiaid, trigolion Mald- wyn a chymydogaeth Oaerlleon a'r Amwyth- ig. 4dnabyddir v rhai hyn f jl yr Ordovices, a roisant y fath drafferth i'r Rhufeiniaid oyn eu darostwng. 4. Yn olaf i gyd rhaid rhestru y Owyndodiaid, preswylwyr Uwyn- edd nen Ogledd-orllewin Cymrir, oryfdwr y rhai oerld mynyddoell anhygyroh Eryri a ohoedwigoedd dyfnion Mon. Nid ymddeng- ys fod gan y Rhnfeiniaid unrhyw enw ar y llwyth yma, ao efallai nad oeddynt ya gwa haniaethu rhyngddi o'r Ordovices. Nid oes dadl nad oedd y pedwar llwyth yma yn perthyn i'r cyff Oeltaidd o ran iaith a tharddiad; dywe iwn hyny gyda golwg ar gangenau eraill y teulu nnwr Inio-Ewropa- aidd, ac heb godi ar hyn o bryd y cwestiwn ai nid oedl y Caltiaid hyn weli tafla aien, naill ai fel oaethfeistriaid neu mewn rhyw ddull arall, dros Iwythau hynafol oeddent yma o'n blaen, ac hob fod yn Aryaid o gwbl. Credwn yn sicr y gelii i profi hyn—'o^l al- fen gyn Galtaidd wedi ymgymysgu a gwaad y Oymry, ao yn pirhau eto i ddingos ei huti yn y dynion byr, tywyll eu pryd, a dn eu gwallt, a welir mor fynyoh ya ein mysg. Ond gadawer y rhai hyn yn bresenol allan o'r cyfrif; geilir edryah ar y llwythau Oym- reig yn ea crynswth yr adeg yma fel Oelt. iaid dianae iol. GoEi awn, yute, i ba ddos- barth o'r taalu Oeltaidd y psrthynent? ai i'r dosbarth Brythonig ai i'r Gwyddalij ? ai Brytaniaid Lloagr ai preswylwyr yr Iwerdd- on oedd eu psrthynasaa agosaf? Diau y d/wed y cyftrwydd mswn ieithyddiaeth fod iaith y Cymry, fel y mae wedi ei tbrog- glwydlo i ni, yn profi mai Brythoniaid, fel trigolion Oarnyw a Llydaw, ydoedd oyn-dri- golion ein gwlad, ao mai pall iawn oedd y gyf-i.thTSO'i rhyagdiyn't a'r Gwyddalod. At- 8ebwn ninau nad yw iaith bob amser yn fyn- egiad cywir o darddiad cenedl; gall unrhyw bobl ollwng ea gafael o iaith eu hynafiaid, a thToi at unestronol; nid yw y Ffrancaeg ond ffarf ddiweddar ar y Lladin, ao et.) nid Llad- iiwyr mo'r Fcranod. Y gwir ydyw y cred ir gin amryw, a hyny ar seiliau gweddol gedyrn, fod yn mysg y llwythau y buom yn eu darlunio rai Gwyddelig yn ogystal a B/ythonig—-i'r Brythoniaid, ychydig ar ol dachreu ein oyfaod, oresgyn y Gwy Idelod, a gwthio arnynt en hiaith a'a harferion. Dieth Cymraeg, felly, yn iaith yr holl wlad, pryd nad oedd o'r blaen ond tifodiaith yoh- ydig o'r llwythau yn unig. Dysgwylir, ef- allai, i ni nadi pa Iwythau oedd yn perthyn i'r nmll gangen ao i'r llall; ond nid yw y p'ç"nc eto yn agos yn glir o'r niwl sydd yn ycnwau c smgylch pob damcaniaeth newydd, cyn y clelo ya wirionedd addefedig. Y cyfan aantariwnei dlweyd ydyw fod y Powys- iiid, yn ol pob tebyg, yn Frythoniaid; a g vyr G^vynedd—na ddigied y darllenydd hynaws o Fan neu Arfon—yn Wyddelod.

[No title]

[No title]

ADNODDAU MWNAWL SCHUYLKILL,…

HENRY M. STANLEY. .----